دریکی ازکتابهای روت ترنر ویل کاکس، از پژوهشگرن برجسته‌ی تاریخ پوشاک، که با عنوان «تاریخ
لباس» به فارسی ترجمه شده، دو نوآوری ایرانیان در پوشاک یادآوری شده است.
نخست، این که ایرنیان باستان زیر بالاپوش خود «پیراهن و شلوار زیر و جوراب
می‌پوشیدند و این در تاریخ برای نخستین بار است که لباس زیر، آن هم نوع
دوخته شده‌ی آن مطرح گردیده است.» دوم این که بالاپوش‌های دراز ایرانی «جای
خود را به کتی داد که روی شلوار پوشیده می‌شد و بی‌گمان خاستگاه کت و
شلوار استاندارد امروزی مردان است.»

  شواهد بسیاری نشان می‌دهد که شلوار از عناصر اصلی پوشاک ایرانیان بوده و در فرهنگ‌های دیگر وجود نداشته
است. علاوه بر سنگ‌نگاره‌های تخت جمشید، نوشته‌های تاریخ‌نگاران یونانی
مانند هرودوت نیز بازتاب‌دهنده‌ی این نوآوری ایرانی است. یونانی‌ها
ایرانیان را به دلیل پوشیدن شلوار به سخره می‌گرفتند و از این رو هنگامی که
اسکندر شیفته‌ی پوشاک ایرانی شد، از پوشیدن شلوار سرباز زد.

 
درزمان اشکانیان شلوار و بالاپوش‌های آستین‌دار تن‌پوش مرسوم در سراسر خاور
نزدیک شد. نمونه‌ای از شلوار و پیراهن این دوره را در پیکره‌ی فلزی از یک
سردار اشکانی می‌توان دید که در موزه‌ی ایران باستان نگهداری می‌شود.
نمونه‌ی کت و شلوار دوره‌ی ساسانی را می‌توان روی بشقاب‌های نقره‌ای دید که
شاهان ساسانی را در حال شکار نشان می‌دهند. حتی نمونه‌ای از کت پشمی
ایرانی در مصر کشف شده است و در موزه نگهداری می‌شود.

 
شواهدبسیاری از اثرپذیری مردمان فرهنگ‌های دیگر از پوشاک ایرانی در دست است.
برای مثال، چینی‌ها در دوره‌ی تانگ پوشاک ایرانی را پسندیدند و به نوشته‌ی
ایرن فرانک در کتاب «جاده ابریشم» در آغاز سده‌ی هفتم میلادی: «زنان چینی
که بر پایه‌ی سنت می‌بایست در کالسکه‌های سربسته رفت و آمد می‌کردند، به
تنهایی سوار بر اسب می‌شدند و گستاخ‌ترین زنان چینی از مد صحرایی شلوار و
نیم چکمه‌های سواری پیروی می‌کردند.» عرب‌ها نیز پس از ورود به ایران به
پوشیدن شلوار روی آوردند و آن را سروال نامیدند و به صورت سراویل جمع
بستند.

  کت و شلوار ایرانی ازاین رو در فرهنگ‌های دیگر پذیرفته شد و همچنان تا روزگار کنونی خواهان پیدا
کرد که هم زیباست و هم دست و پاگیر نیست، چرا که از همان آغاز به صورت
پوشاک بیرون از اندرونی و مناسب کار طراحی شد. از این روست که آن را بر تن
شاهان ساسانی به هنگام شکار می‌بینیم یا زنان چینی به هنگام سوارکاری شلوار
می‌پوشیدند. همین گونه است در میان عرب‌ها که به هنگام سرازیر شدن به غرب
سرزمین ایران اسب‌های اندکی داشتند اما هنگامی که به شرق رسیدند هم اسب‌های
بیش‌تری داشتند و هم شلوارپوش شده بودند.

  اکنون جای این پرسش است که چرا پوشاک ایرانی که در گستره‌ی جهانی خواهان دارد در کشور ما چندان
آشنا به نظر نمی‌رسد و ما شیفته‌ی پوشاکی شده‌ایم که نه تنها در فرهنگ
ایرانی جایگاهی ندارد بلکه در چشم جهانیان نیز جلوه‌گری نمی‌کند.

ریشه نام کراوات

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: